prolog.

~polecam puścić to~

Są takie dni, kiedy wszystko wydaje się piękne.

Kiedy brudna, zakorkowana Warszawa emanuje radością, blaskiem i czystością. Kiedy znienawidzona stacja radiowa da się słuchać. Kiedy sprzęgło nie zacina, a kontrolka informująca o braku paliwa nie miga.

Człowiekowi wydaje się wtedy, że obrał dobrą drogę. Że mimo wszystko te trudy poczynione w całym jego życiu nie poszły na marne.

Mam świadomość tego, że to jeszcze nie koniec. To dopiero początek.

Wiem, że wkrótce przyjdzie dzień, gdy w dach mojego – nie oszukujmy się- wiecznie psującego się Citroena C3 zacznie bębnić deszcz. Gdy moje uszy nie zniosą żadnych dźwięków. Gdy moje oczy będą zapłakane. Gdy to miasto znów stanie się oślizłe, brzydkie* i nawet widok dachu Złotych Tarasów nic nie zdziała.

Ale jestem pewna tego, że to wytrzymam.

Jestem przecież niezłomna.

______

*przepraszam, że tak ostro, ale czasem to miasto wywołuje na mnie takie wrażenie :D zresztą Bydzia nie lepsza... ci co mieszkają, wiedzą ;O

Mamy początek. Krótki, nie powiem że nie. Ale mamy. I się cieszymy. I piszemy komentarze.

Znacie zasadę? Będziecie grzeczne - ciocia rosemarie wstawi rozdzialik ;*

Kilka ważnych wiadomości:

- blog będzie pisany głównie z perspektywy Jagody (tak, wszyscy już wiedzą, że to ja ;D), ale mam w planach bardzo częste "wtrącanie" oczami innych

- pojawią się inni bohaterowie, pojawią :) jednym z nich będzie mój kuzyn XD i zaręczam, że wstawię też Wojtka Szczęsnego (w sumie to nie wiem, czemu nie wrzuciłam go w bohaterach, zaraz to zrobię)

- eee, blog będzie inny niż DJWN. i w sumie nie wiem, czy to dobrze, czy źle ;x 

No i takim cudem notka wyszła mi taka sama (albo nawet dłuższa) od prologu ;)

I pytanko do was.

Podoba wam się wygląd bloga?

I piosenka, o puszczenie której prosiłam? ^^